อาชีพในฝัน อีกมุมหนึ่งของอาชีพ "แอร์โฮสเตส"

อีกมุมหนึ่งของอาชีพ "แอร์โฮสเตส"
หลายคนอาจจะเคยฟัง เคยรู้เกี่ยวกับความเลิศหรูของอาชีพ “แอร์โฮสเตส” กันแล้ว เราเชื่อว่าทุกคนมองภาพของอาชีพนี้เหมือน “อาชีพในฝัน” เลิศหรู ฟู่ฟ่า ได้ไปเที่ยวไหนต่อไหน ที่สำคัญได้เงินมากมาย มีเงินเก็บเหลือเฟือ แต่ลองมาดูอีกมุมหนึ่งของอาชีพนี้กันดูบ้างว่าบางที สิ่งที่คุณ ๆ รู้ ก็ไม่ใช่ทุกคนเสมอไป

ตอนแรกเราก็คิดว่า เราคงเป็นคนที่โชคดีคนหนึ่งที่ได้มี “โอกาส” เข้ามาทำใน “อาชีพในฝัน” เราพยายามที่จะสมัครแอร์มาปีครึ่ง รวม ๆ กันแล้วกว่าจะได้มาเป็นแอร์ ก็สมัครมา 20 ครั้งพอดี (แต่ถ้านับถึงปัจจุบันนี้ ก็ร่วม ๆ 50 ครั้งแล้ว) หลายครั้งที่ื้ท้อ หลายครั้งที่เหนื่อย แต่แล้วความ “อยากเป็น” ก็ชนะความเหนื่อยได้เสมอ

วันที่ทางสายการบินโทรมานัดให้ไปตรวจร่างกาย ความรู้สึกเราบอกไม่ถูก เหมือนลอยได้ เหมือนฝันไป นี่เราจะได้เข้ามาทำอาชีพในฝันแล้ว อาชีพที่เราพยายามไขว่คว้ามาตลอด แม้ว่าตอนนั้นจะมีหลายเสียงในบ้านเราไม่อยากให้เราเข้ามาทำ เนื่องจากว่า ข่าวค(ร)าวของที่นี่ไม่สู้ดีนัีก และพวกเรายังต้องจ่ายเงินเพื่อเป็นค่าเทรนเองอีกด้วย (ซึ่งก็มากอยู่) โดยที่เงินจำนวนนี้จะไม่ได้คืนเลย เมื่อเทรนเสร็จ และในระหว่างเทรนพวกเราก็จะไม่ได้เงินเดือนใด ๆ ทั้งสิ้น นั่นหมายความว่าพวกเราใช้เงินซื้อค่าเทรนนั่นเอง แต่เราเชื่อว่าหลายคน ณ ที่แห่งนี้เมื่อมาเป็นเราในตอนนั้น ก็คงตัดสินใจเหมือนเราคือ “เดินหน้า” เพื่อความฝัน

วันที่ได้เข้ามาเทรน ณ สายการบินเล็ก ๆ ในไทยสายการบินหนึ่งนี้ ดีใจมากกกก... ตื่นเต้น ทำอะไรไม่ถูก “นี่เราทำได้หรือนี่?? นี่เรากำลังจะได้ปีกแล้วหรือนี่??” ฝันไปต่าง ๆ นานา ใช้เวลาเทรนไม่นานมาก ประมาณ 1 เดือน หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งรอ นอนรอ เพื่อที่จะได้บิน โดยพวกเราใช้้เวลารออีก 1 เดือน (นั่นคืออยู่บ้านเฉย ๆ ไม่ได้เงินเดือน ไม่มีเงินใด ๆ ทั้งสิ้น) วันที่ได้บินวันแรก... ตื่นเต้นดีใจกันมาก พวกเราทำงานด้วยใจ ทำเพื่อตอบแทนโอกาสดี ๆ ที่ได้รับมาแม้ว่าหลายครั้งจะได้เงินเดือนช้าบ้าง ได้ Flight pay ไม่ครบบ้าง แต่พวกเราก็ทนกันมาได้ตลอด

มาช่วงหลัง ๆ บริษัทฯ เริ่มไม่จ่าย Flight pay แม้กระทั่งเงินเดือนก็เริ่มจ่ายช้าไปเป็นเดือน จนกระทั่งเริ่มมีการทยอยจ่ายเงินเดือนเป็นงวด ๆ เชื่อกันมั๊ยค่ะว่าพวกเราไม่ได้ flight pay มาตั้งแต่เดือนกุมภาแล้วค่ะ เงินเดือนก็ได้ครบมั่ง ไม่ครบมั่ง จนตอนนี้ดินพอกหางหมูขึ้นเรื่อย ๆ ยอดเงินก็เฉียดครึ่งแสนแล้วค่ะ แต่จนบัดนี้พวกเราก็ยัง “ทน” กันอยู่ เพราะความหวังอันริบหรี่ว่า เราจะได้เงินก้อนนั้นคืนมา เงินที่มาจากหยาดเหงื่อแรงงานของพวกเรา เงินที่พวกเราทำงานด้วยใจ...

หลายคนอาจจะคิดว่าทำไมพวกเราไม่ประท้วง หรือสไตร์ทกันดูบ้าง แต่ผู้บริหารท่านว่าอย่างนี้ค่ะ “ถ้าคุณไม่บิน บริษัทก็ปิดเท่านั้นเอง และพวกคุณก็จะไม่ได้อะไรเลย แต่ถ้าคุณบิน คุณก็ยังมีความหวังที่จะได้เงิน” ฟังดูเจ็บมั๊ยค่ะ?? หลายคนที่ทนไม่ได้ตอนนี้ก็เริ่มทยอยกันออกบ้างแล้ว คนที่อยู่ก็ต้องทนกันต่อไป บางทีอาจจะพูดได้ว่าพวกเราอาจจะอ่อนแอเกินไปมั๊งค่ะ ยอมให้เค้ากดขี่... แต่เราก็เป็นแค่คนธรรมดาตัวเล็ก ๆ คนนึงไม่มีอำนาจใด ๆ บางทีเราก็รู้สึกเหนื่อยกับเรื่องแบบนี้เกินไปจนไม่อยากจะทำอะไรก็ได้...

ทุกคนในอาชีพนี้รู้ดีค่ะว่าลำพังเงินเดือนพวกเราน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่อาชีพนี้ทุกคนอยู่ได้เพราะ flight pay แต่เชื่อมั๊ยค่ะว่าลูกเรือที่นี่อยู่เพราะเงินเดือนจริง ๆ ค่ะ เงินเดือนอันแสนน้อยนิด เพราะพวกเราไม่รู้เลยว่า flight pay ของพวกเราจะมีโอกาสได้จับมันมั๊ย ภาพเบื้องหน้าที่เห็นเราเดินลากกระเป๋าเฉิดฉายใน Airport ดูสวยงาม แต่เบื้องหลัง... ไม่ใช่เลยค่ะ

เราแค่อยากให้หลาย ๆ คนลองดูดี ๆ นะค่ะก่อนที่จะมาทำอาชีพนี้ (เราหมายถึงลองดูตัวบริษัทดี ๆ) พวกเค้าไม่ง้อพวกเรานะค่ะ เพราะใคร ๆ ก็อยากเป็นแอร์ด้วยกันทั้งนั้น หากพวกเราประท้วงออก พวกเค้าก็เปิดรับแอร์ใหม่ก็เท่านั้นเองค่ะ ง่าย ๆ อาชีพนี้ดีค่ะ เรายอมรับว่าเรารักอาชีพนี้มาก ทุกครั้งที่เราไปบินเราดีใจ เรา Happy แต่บริษัทกลับไม่รักเราเหมือนที่เรารักเลยค่ะ...

ขอขอบคุณ
โดย : noonunoo
อีเมล์ : strominrain@yahoo.com
วันที่ : 2006-07-10 19:01:37